ODTÜ'de hayat ilginçtir. Dönem başladığında her şey çok güzeldir. Kampüste insan namına sadece öğrenciler, hocalar, bir de yurtlardan öğrenci işlerine, kafelerden kantinlere çalışanlar vardır. Hele bir de evde veya kampüs dışında değil okulun yurtlarından birinde kalıyorsanız sanki kışladaymışçasına sivil hayatla ilişkiniz sıfır bile olabilir ve bu hiç sorun değildir: Ortalık…
Hayırsız evlat olduğunuz zaman ailenizin sizden beklentisi düşer. O derece ki "parasını ben vereyim de gidip ekmek al" denildiğinizde para üstüyle cips ve kola alsanız, poşette de üç yerine de iki ekmek olsa dahi "aslanım kaplanım ekmek almış da gelmiş" der ve bağırlarına basar, sevinç çığlıklarını da gurur pınarından çıkan…
Dördüncü yurt, ODTÜ numaralı yurtları içinde en stratejik ve merkezi konuma sahip: Göt dondurandan geçip yurtlar bölgesine geldiğinizde ilk olarak sağınızda 3. yurt var, onu geçtiğiniz anda sağınızda bitiverir. A4'ten girerseniz göbeği geçersiniz, 2. ve 5. yurdun bahçelerinin hemen arkasında 4. yurda gelirsiniz. Çarşıdan, Mediko'yu solunuza alarak gelirseniz, yani yoldan…
Kendisini ilk defa bir seçmeli derste görmüştüm. Kara saçlı kara gözlü, utangaç, iyi niyetli, tatlı... Üç saniyelik o ilk karar anında aklınıza gelebilecek olumlu sıfatların ve tanımlamaların helalinden yarısını hemen nöronlarımdan akıtmış, "elim nerede lan? Hah buradaymış" dedirtmişti. Üstünüze afiyet, öyle bakılır bir yüzüm yoktur. Bedenimse yüzümden de çirkindir. Konuşmaktan…
İmam Ali'ye atfedilen bir söz var. Der ki: Ruhlar, kalu belada bir aradaydı. Orada birbirlerini görüp sevenler bu dünyada da birbirini buldu ve sevdi, orada birbirlerini sevmeyenler burada da birbirini buldu ve sevmedi. Bazı kimseler konusunda bu sözün doğru olduğunu düşünüyorum. Öylece, sadece merhaba merhabadan sonra seviyorum. İlk yaz okulumda…
Eğer Ankara'ya İstanbul'dan gitmişseniz diyeceğiniz şey bellidir: Çok çalışıp ortalama yapacağım, İstanbul'a yatay geçişeceğim. Ben de bu pek de istisnai olmayan güruhun bir neferiydim. Gözlüklüydüm, top sakalım vardı, bağrı açık gömleğin altına tişört giyiyordum... Ben yine "İstanbul'a dönücem ben ya" diye bıdıladığım bir gün oda arkadaşım İzmirli Anıl abi, üzerinden…
Vakti zamanında bilge bir kişi "üniversiteyi beş senede bitiren bir, dört senede bitiren dört sene kaybetmiştir" demiş. Kendisine ne kadar katıldıysam artık, on küsur sene üniversitede öğrencilik yaptım. ODTÜ'de ise bu durum biraz değişikti. Bu sözü "üniversiteyi yedi senede bitiren bir, sekiz senede bitiren iki sene kaybetmiştir" diye güncellemek pek…
Yurtta kalmak zordur. Her odada dörder kişiden on sekiz odalı bir katta yetmiş iki kişi yaşar ve tümünüz, toplam altı tuvaleti kullanırsınız - aganın pohunun üstüne poh olmayan dünyada, sizin pohunuzun üstüne on bir kişininki düşer. Duşta da durum aynıdır. Memleketin yedi iklim dört köşesinden gelen bunca bebe, gelirken yanlarında…
Yıllardan bir yıl, aylardan bir ay. Sanırım Cumartesi günüydü ama Pazar da olabilir. Saat 11-12 civarı babam aradı. - Nerdesin? - (Uykulu bir sesle) Yurttayım, uyuyorum? - Ne bok yedin? - (Uykusuzlaşmaya başlamış bir ses) Uyanmadım henüz ama yumurta yaparım herhalde. - Karakoldan aradılar, seni arıyorlarmış. Ne bok yedin olum…
21 yaşındasınız. Yurttasınız, o canım Çarşamba günü dersiniz yok. Bilgisayar başında canınız sıkılmış, arkadaşlarınız da sizden farklı değil. Aylardan Mart, hava henüz dışarıda oturacak kadar güzel değil. Müzik yapıyorsunuz, "o kamışı g.tüne sokarım, yeter lan kafamızı s.ktiğin" şeklinde kıskançlığı da belli eden teşvik edici yorumlar alıyorsunuz. Ne yaparsınız? Evet, makinada…